donderdag 2 december 2010

eerste sneeuw

Ik ben zeker niet de enige, maar ook op deze blog ontkom je er niet aan: ervaringen in de eerste sneeuw van de winter van 2010, die eigenlijk nog niet eens begonnen is.

Ik dacht gisteren om vandaag met de fiets naar het werk te rijden, maar wou toch even testen wat dat zou geven. Dus reed ik toen naar de bib in het stadscentrum. Da's 11 km heen en terug. Bij het vertrek, zo rond 16u30, begon het net weer te sneeuwen. De rit verliep vlot en in het weerkeren - toen lag er een laagje van pakweg 3 cm - had ik vooral last van overdreven voorzichtige chauffeurs: de trike ging sneller vooruit dan de auto's.
Wat experimenten met wielen blokkeren, slippen en achteraan doen uitbreken maakten me duidelijk dat er eigenlijk geen enkel probleem was wat de veiligheid betreft.

Dus vanmorgen kleedde ik me goed aan: het was ongeveer -8 ° C toen ik vertrok. Katoenen onderhandschoenen, een set degelijke handschoenen, een bivakmuts uit mijn motortijdperk, een fleecemuts en een fietsbril waren de voornaamste wapens tegen de kou en eventuele sneeuwval. Het eerste deel ging door een besneeuwde en vrij rustige stadsrand, met alweer extreem voorzichtige automobilisten.
Dan kwam ik weer aan de ondertussen zo vertrouwde Scheldedijk, die bijna maagdelijk wit was. Enkele sporen in de sneeuw toonden aan dat er toch nog fietsers waren die niet bang waren van een slippertje.

Ondertussen had ik alweer last van een weerkerend probleem in de kou: de versnellingen waren hopeloos vastgevroren. Een hele verbetering tegenover het voor jaar zijn de hydraulische remmen: die blijven werken. Aangezien de vorstproblemen te verwachten waren, had ik er wel voor gezorgd om in de juiste versnelling vast te raken.

Zo lag de trekweg er deze morgen bij

Trekweg Zwijnaarde 7u30
De trike van  wat dichter en onder een andere hoek. Let op het pak sneeuw rond het achterwiel !


En vanmiddag was de zon zelfs van de partij !


De temperatuur bleef evenwel erg laag: -6° C.  De kou was echt geen probleem. Een beetje vervelend is wel dat de drie wielen elk continu op zoek gaan naar een spoor. Veel lastiger is dat een trike drie sporen maakt en dat dus drie wielen de sneeuwlaag moeten doorploegen. Het resultaat was dat de kruissnelheid 18 km/u bedroeg en nog vervelender was dat ik het wel onderschat had. Deze keer was ik echt blij om thuis te komen. Het had echt niet verder mogen zijn !

Het landschap onderweg was wel schitterend: alles lijkt onwaarschijnlijk helder en de sneeuw verbergt alle lelijkheid. In het doorgaan vergezelde het zingen van de dynamo me (tot die ermee ophield, bedolven onder een dikke laag sneeuw) en op de terugweg hoorde ik wat zachte geluiden van de transmissie en het geknisper van de banden in de sneeuw. Voor de rest was er stilte, volstrekte stilte. Een zen-moment gecombineerd met protesterende spieren...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten