Op een avond deed ik nog wat boodschappen met de FAW: onder andere wat brikken melk, enkele tweeliter PET-flessen, een karton ontbijtgranen en nog wat levensnoodzakelijke spullen. Het kon er makkelijk allemaal in. Ergens in mijn voorraad vond ik nog een boodschappentas die gemaakt lijkt te zijn voor de bergruimte boven het achterwiel. Ideaal !
Bij het verlaten van de supermarkt werd ik door enkele mensen aangesproken: ze vonden mijn machine sympathiek en de kleur aantrekkelijk (dank je, Gerrit, je keuze wordt overal geprezen). Het deed iemand aan de Kuifjesboeken denken: retrofuturistisch, om het zo te zeggen.
Andere kleur, andere vorm, maar ik begreep wat de man bedoelde.
Ook de constructie met popnagels bleek sympathiek: een ruwere look dan een gladde kunststof koets. Het artisanale uiterlijk lijkt aantrekkelijk.
Een ongewone fiets (ook de trike) zet blijkbaar aan tot gesprekken. Tot nu toe is dat, op enkele uitzonderingen na, altijd positief gebleken, vooral indien ik stel dat ik dit zie als een alternatief voor de auto. Daarmee wordt de velomobiel of trike een statement en dat is er meteen stof voor een gesprek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten