zondag 7 mei 2017

Verkenning met een onverwachte afloop

Aanleiding

Op 13 mei is er een volgende toer met de ligfietsersclub. Deze keer gaf ik me op om de tocht te organiseren. Dat houdt niet veel in: een route bedenken (of kiezen), verkennen en de concrete afspraken maken.

Mijn insteek is: we gaan klimmen en dalen. In Oost-Vlaanderen kom je dan gauw in de Vlaamse Ardennen terecht. Via Routeyou vond ik een zo op het oog mooie rit die ons tot net over de taalgrens zou brengen. Zo'n rit moet je wel even verkennen:
  • is er niets onderbroken?
  • is alles befietsbaar?
  • waar kunnen we 's middags terecht voor een hapje en een drankje?
De tocht is 70 km lang, met als steilste klim een eind van 7%. Bij WOL (West- en Oost-Vlaamse Liggers) werd de tocht 'hillbilly toer' gedoopt.

De rit

Omdat een ander gegeven was 'bij voorkeur geen velomobielen', deed ik de verkenning ook met de open ligger. Maandag 1 mei is een vrije dag en het was droog, dus dit was het moment voor de verkenning. De Seiran ging achterop het busje en zo trok ik naar het startpunt, bij Zottegem.

Sint-Martinuskerk, Velzeke
Het eerste deel ging via allerlei wegen die ik herkende van vroegere ritten. Het was ook duidelijk dat dit populair terrein is bij wielertoeristen: overal zag ik ze rijden, in lycra pakjes op lichte fietsjes. De Seiran toerfiets viel duidelijk uit de toon.
Wat ook uit de toon viel, was een verdacht getik in de aandrijving. Ik wachtte af.

Klimmen en dalen, dalen en weer klimmen, slingerend door de Vlaamse Ardennen. Soms 10 km/u, dan weer 40. Ideaal voor wie de schakel- en bochtentechniek onder de knie wil krijgen. Prachtig slingerende wegen, prima asfalt op de meeste plaatsen.

Krekelberg: dreigende lucht, maar het bleef droog
Over de taalgrens kwam ik aan Flobecq/Vloesberg. Daar kreeg ik de tot dan schitterendste afdaling onder de wielen: aan ruim 40 km/u volgde ik de slingerende asfaltweg door het bos. Zalig gewoon!

Gedaan met fietsen

Maar zoals we weten, volgt na elke afdaling weer een klim. Daar was het afgelopen, over and out. Met een klap blokkeerden de pedalen. Op een helling sta je dan heel erg snel stil. De oorzaak was gauw gevonden: het verdachte geluid had geleid tot een losgekomen schalm in de ketting.


Een binnenband had ik bij. Bandenlichter en dergelijke ook, zelfs een set sleutels. Maar geen kettingpons, geen reserveschakel, geen tang... Daar bovenop is 1 mei een feestdag, dus alles is dicht.

Er zat maar één ding op: te voet terug naar Velzeke, waar het busje stond. 15 km wandelen door mooi gebied is ook niet mis, als je ervoor kiest. Het alternatief was iemand bellen, maar rekening houdend met de tijd die nodig is om tot in Flobecq te raken, de fiets in de auto te krijgen en dan terug te rijden, kon ik evengoed stappen. Het traagste tempo was tenslotte het wandeltempo; in de afdalingen kon ik op de fiets en dan ging het wel snel.
De wandelroute liep voor het grootste deel over het Mijnwerkerspad: een tot wandel- en fietspad omgebouwde oude spoorlijn.

Op het mijnwerkerspad
Nu is dat genieten van natuur en stilte; toen was het een drie uren durende treinrit, zonder zitplaatsen voor 'het plebs' (de mijnwerkers), tussen Brakel en Bernissart.

Achteraf

Terug thuis wilde ik de losse schakel eruit halen. De kettingpons was niet goed genoeg voor die taak. Wat wel lukte, was de pen er weer door drukken. De schakel zat weer vast zoals het hoort.
De ketting is nog eens grondig gereinigd en geolied. Bij de rest van de verkenning (een volgende blogpost) verliep alles prima. Geen verdachte geluiden meer.

10 opmerkingen:

  1. Ook een reden dat ik de auto weggedaan heb Jan. Bij een falende ligfiets of velomobiel heb je er niets aan, want je wilt je fiets tóch niet achterlaten op dat moment...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. In dit geval zie ik het verschil niet, Mick. Ik moest terug, met of zonder fiets. Zonder had geen enkel voordeel.
      Met het achterlaten van de Seiran heb ik weinig moeite, vooropgesteld dat ik een slot mee heb.

      Verwijderen
  2. Ik heb ook een keer een 6 tal kilometers gelopen op raceschoenen met LOOK-plaatjes, dat zal ik niemand aanbevelen! Ook toen was de oorzaak een gebroken ketting, dus sinds die tijd is er altijd een klein kettingponsje mee, en tegenwoordig ook een nieuwe sluitschakel. Beter mee verlegen dan om verlegen.......

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik gebruik meestal Shimano trekkingschoenen: https://www.rosebikes.nl/artikel/shimano-sh-ct40-clickr-mtbtrekkingschoen/aid:639169
      Daarmee kon ik zelfs een eindje lopen in plaats van stappen. Het geklik van de spd-plaatjes deed me algauw terug overgaan naar een stevige wandelpas, maar dat is prima te doen met zo'n schoenen.

      Verwijderen
    2. O, ja: gisteren verkende ik de rest van de rit. Bij het gereedschap zaten een kettingpons en missing link ;-)

      Verwijderen
    3. Neem dan meteen twee missing links mee, dan kun je het stukje reserveketting er tussen zetten en aan beide kanten vastmaken.

      Groet
      Erwin en Tante Lies

      Verwijderen
    4. O, juist: reserveketting...

      Verwijderen
    5. Dus: stukje ketting, twee sluitschakels, en een ketting pons in een ziplock-zakje en dan mee in de tas. Zo doe ik het.

      Verwijderen
    6. Het vervelende is: Seiran = KMC X9 (9-speed) ketting met twee 9-speed sluitschakels. Orca = KMC X1 (single speed) ketting met twee single speed sluitschakels... Enkel de kettingpons is complementair. Ik denk: twee kettingponsen, elk permanent aanwezig bij het materiaal voor de corresponderende fiets.

      Verwijderen
    7. Klopt Jan, tegenwoordig heb ik m'n reservespullen mee, maar lopen zou op de ATB schoenen die ik sinds 2005 draag tijdens fietsen, ook veel beter gaan dan indertijd op die raceschoenen met LOOK platen! Het zijn geen trekkingschoenen, echte ATB wedstrijdschoenen met harde carbonzolen, maar toch loopt het beter dan op LOOK plaatjes........

      Groeten, Adri.

      Verwijderen