Een mens leert altijd bij. Deze keer zat het zo: tegenwoordig worden dynamo-aangedreven fietslampen gemaakt voor een tweedraadssysteem. Vroeger, toen de dieren nog spraken, werd er maar één draadje gebruikt. Het andere contact noemden we de massa. De stroom liep dus van de dynamo langs de vork, door het kader, naar de lamp(en). Omdat er zoveel punten waren die slecht contact kunnen geven, is het tweedraadssysteem veel bedrijfzekerder.
Naafdynamo's zijn zo ongeveer een recent fenomeen (hoewel o.a. Sturmey Archer die al lang maakte) en werken dus met dat modernere principe.
Gegeven: een retrofiets, met een onlangs geïnstalleerde retrokoplamp en als upgrade - omwille van de bedrijfszekerheid in winter en ontij - een naafdynamo.
Resultaat: het werkt niet.
Gelukkig had ik me wat ingelezen en had ik dus geleerd dat Shimano naafdynamo's niet enkel beschikken over contacten voor + en -, maar ook via de naaf een massaverbinding maken. Als je dan een tweedraadsverbinding maakt en daar bovenop nog eens een massaverbinding hebt, dan werkt het licht niet...
De remedie was heel eenvoudig: maak er een enkeldraadssysteem van (enkel de + aansluiten) en zie, het licht scheen weer.
Theoretisch kon ik ook de lamp tegenover de massa isoleren, maar dat is dan weer de moeilijke weg om tot hetzelfde resultaat te komen.
Het resultaat is uiteindelijk dat er een moderne stroombron gebruikt is om op de ouderwetse manier elektriciteit tot bij de lamp te brengen.
Het resultaat is uiteindelijk dat er een moderne stroombron gebruikt is om op de ouderwetse manier elektriciteit tot bij de lamp te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten